اعظم داودی - کارشناسی ارشد محیط زیست شهری، دانشگاه خوارزمی تهران ایران
فرزانه ساسان پور - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی تهران ایران

در حال حاضر شهر میاندوآب، مرکز اداری سیاسی شهرستان میاندوآب با موقعیت چهار راهی خود، به عنوان یکی از شهرهای مهم استان آذربایجان غربی به دلیل افزایش سریع جمعیت (بخصوص به علت مهاجرت روستاییان اطراف به این شهر). در معرض توسعه فیزیکی ناهمگونی می باشد که در صورت عدم بکارگیری یک راهبرد مناسب در تعیین جهات گسترش مطلوب این شهر، در آینده ی نزدیک، نه تنها بسیاری از زمین های مرغوب کشاورزی در پیرامون این شهر به زیر ساخت و ساز شهری خواهند رفت، بلکه ایجاد تسهیلات زیربنایی و ارایه ی خدمات عمومی موردنیاز شهروندان نیز با مشکل مواجه خواهد شد. از ان جا که شهر میاندوآب و هر شهر دیگری بر بستری از محیط جغرافیایی استقرار یافته است و از محیط اطراف خود تاثیر مستقیم می پذیرد شناخت عوامل طبیعی موثر در توسعه فیزیکی آن ها به درک چگونگی توسعه ی بهینه شهری کمک شایانی می نماید. در این راستا و به منظور حرکتی به سوی توسعه پایدار، این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از سامانه ی اطلاعات جغرافیایی، پس از شناخت عوامل طبیعی موثر توسعه فیزیکی شهر میاندوآب، به این نتیجه رسیده است که در حال حاضر با توجه به وضعیت ارتفاعی و شیب مناسب وجود رودخانه ها، موقعیت چهار راهی و دارا بودن راه های ارتباطی مناسب، تراکم جمعیت غالبا متوسط، کمربند سبز اطراف شهر، همچنین ویژگی های فرهنگی و اجتماعی ساکنان شهر میاندوآب، که تشویق کننده بافت های باز و غیر فشرده است و براساس نظریه ها وارد (باغشهر و جلوگیری از تخریب اراضی)، گزینه ایده آل برای توسعه فیزیکی شهر میاندوآب، توسعه منفصل (در اطراف شهر و خارج از کمربند سبز) می باشد.

الگویابی بهینه، توسعه فیزیکی، شهر میاندوآب GIS