دلفکار
یاشار یثربی نیا

قرار گرفتن سازه ها در حوزه نزدیک گسل تاثیرات قابل توجهی بر مقدار اثرات زلزله بر سازهها داشته و پاسخهای لرزهای سازه هارا تحت تاثیر قرار میدهد. مفهوم جداسازی لرزهای بسیار ساده است: سیستم جداساز ، با سختی افقی پایینی که بین سازه وپی ایجاد می کند، ساختمان یا سازه را از مولفه های افقی حرکت زمین جدا می سازد.این عمل،سیستمی را به وجود می آوردکه فرکانس پایه آن بسیار پایین تر از فرکانسهای غالب زمین لرزه و نیز فرکانس پایه همان ساختمان با اتصال گیر دارد می باشد. مطالعات رحیم زاده نشان داد که، در نخستین مود دینامیکی سازه جداسازی شده،تغییر شکل فقط در سیستم جداسازبوجود می آید و روسازه از هر نظر صلب است.مودهای بالاتر که باعث تغییر شکل در سازه می شوند بر مود اول و در نتیجه حرکت زمین عمود اند.این مودهای بالا در حرکت تاثیر ندارند و بالتبع انرژی زلزله در این مودهای بالا به سازه منتقل نمی گردد.سیستم جداسازی انرژی زمین لرزه را جذب نمی کند ،بلکه با استفاده از ویژگیهای رفتار دینامیکی سیستم منحرف می سازد؛ این اثر ارتباطی به میرایی سیستم ندارد، اما برای جلوگیری از وقوع پدیده تشدید احتمالی در محدوده فرکانسی برابرفرکانس ارتعاشی سیستم جداساز مقدار مشخصی میرایی،مفید و ضروری می باشد. سیستم جداساز لرزه ای به علت داشتن خاصیت میرایی هیسترزیس بخشی از انرژی ناشی از زمین لرزه را در فرایند زمانی جذب و مستهلک می کند .بالشتک ها که دارای زمان تناوب بزرگی می باشند، از پریودهای حاوی انرژی زمین فاصله گرفته و ازعمل تشدید در ارتعاش ساختمان جلوگیری می نمایند