فاطمه نظرزاده - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر
احمدرضا کابلی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر
مهدی شیبانی - استاد تمام، دانشگاه شهید بهشتی،

خوزستان، استانی با تنوع اقلیمی و معماری غنی و مخصوص به خود است. این استان به دلیل شرایط استراتژیک منطقه ای و اقلیمی از دیرباز مورد توجه حکومت ها و مردم قرار داشته است. به جرات می توان گفت تنوع در شرایط اقلیمی و استراتژیکی، با عث شده است که استان خوزستان به گنجی باارزش تبدیل شود و تنوع گسترده ای از عناصر و فضاهای معماری در آن ایجاد شود. تنوع در بناهای حکومتی، فضاهای شهری و خانه های مسکونی در سراسر استان خوزستان مشهود است. در میان این تنوع چشمگیر می توان به نقطه ای مشترک رسید و آن استفاده از شرایط اقلیمی جهت پاسخگویی به نیازهای زیستی و دستیابی به عناصری چون ساباط، شبستان، شوادان و ... است. در مقاله ی پیش رو به بررسی ساباط به عنوان عنصری پایدار در معماری و چگونگی تفاوت کارکردی و ظاهری آن در اقلیم های مختلف استان خوزستان می پردازیم. با توجه به تنوع اقلیمی موجود در این استان ما شاهد تغییرات زیادی در تیپولوژی عنصر ساباط در هر یک از شهرهای استان هستیم از این رو به تجزیه و تحلیل یک نمونه ساباط موجود در چهار شهر مختلف استان پرداخته ایم و در مقام مقایسه با یکدیگر قرارداده ایم و در ادامه خواهید دید که چگونه یک عنصر پایدار معماری با کارکردی مشابه اما با ظاهری کاملا متفاوت در هر شهر، خود را با اقلیم و بافت شهر هماهنگ و در ایجاد شرایط آسایش برای کاربران فعالیت می کند.

ساباط، معماری پایدار، شرایط آسایش، اقلیم