سید مصطفی رسولی منش - کارشناس ارشد مدیریت سیستم

بخش عمده‌ی منابع شهرداری‌ها به ویژه در کلانشهرها به انجام پروژه‌های عمرانی مورد نیاز شهرها مانند ساختن معابر، بزرگراه‌ها، میادین، پارک‌ها و فضاهای عمومی اختصاص می‌یابد. بر پایه‌ی ماده‌ی یکم قانون عمران و نوسازی شهری، شهرداری‌ها متولی انجام طرح‌های توسعه‌ی شهری و ساخت معابر و فضای عمومی می‌باشند و این کار مستلزم صرف هزینه‌های بسیار کلان و قابل توجهی (به طور متوسط بالای 50 درصد اعتبارات شهرداری) است که البته توجه و اجرای آن به دلیل نیازهای شهر کاملاً ضروری و حیاتی به نظر می‌رسد. از دیگر سو این پروژه‌ها در بطن خود از ویژگی‌هایی برخوردارند که می‌توان با تعریف مدل‌های جدید امکان سرمایه‌گذاری و مشارکت بخش خصوصی را در آن فراهم نمود. مدل‌های مختلف و پرشمار مشارکت و سرمایه‌گذاری در حوزه‌هایی مانند انرژی – پتروشیمی به کار گرفته شده است، اما در پروژه‌های شهری به دلیل بی‌توجهی به ظرفیت‌ها و امتیازات پروژه‌های عمرانی به این موضوع کمتر توجه شده است. در این مقاله سعی شده است با بررسی تأثیرات اجرای پروژه‌های شهری بر فضای پیرامون، اقدام به طرح مدل و پیشنهاداتی نماید که بتواند پروژه‌های مختلف شهری را با بهره‌برداری از ظرفیت‌های آن پروژه و هم‌چنین با تکیه بر مبانی قانونی موجود و یا مورد نیاز به اجرا برساند که البته در صورت تحقق، تحولی شگرف در نظام مالی و تأمین منابع شهرداری و نظام اجرایی پروژه‌های عمرانی شهری رخ خواهد داد.

B.O.T. سرمایه‌گذاری، مشارکت، شهرداری