مهدی چگنی - دکتری حقوق جزا و جرم شناسی، استادیار گروه حقوق دانشگاه آیت الله بروجردی
فاطمه پیامنی - دانشجو، کارشناسی ارشد فقه و حقوق جزا، دانشگاه آیت الله بروجردی

تکفیر که در میان ادیان و مذاهب محل تضارب آراست، در فقه به معنای نسبت دادن کفر به شخص یاگروهی از مسلمانان است. کفار دریک تقسیم بندی به اهل کتاب و غیر اهل کتاب تقسیم می شونند، کفارغیر کتابی نیز خند به اهل قبله و کفار غیر اهل قبله تقسیم می شوند، فقه تکفیر به شروط و لوازم و آثارانکار یکی از ضروریات دین می پردازد. در میان مذاهب اسلامی، برخی کسی را که مرتکب یکی از گناهانکبیره شود، تکفیر می نمایند. گروهی نیز معتقدند که انکارالوهیت، توحید، رسالت و ضروری دین با التفاتبه ضروری بودن آن، اگر به انکار رسالت بینجامد کفر است. در فقه امامیه، ضمن مخالفت با تکفیر، تکفیرکننده مستنجب مجازات تعزیری می گردد. با وجود دیدگاه های مختلف، آیات و روایات به خوبی چهرهتکفیر را برای ما ترسیم می نماید. کفر در اصطلاح فقرا بیشتر در مقابل اسلام است، ولی در قرآن، غالبا درمقابل ایمان به کار رفته است. از دیدگاه فقرای شیعه و اهل سنت، اگر کسی یکی از ضروریات اسلام را انکارکند، کافر و بیرون از دین است. براین اساس اگر عقیده ای در بین فرقه های اسلامی پیرامون مسایل مربوط بهتوحید، نبوت و غیر آن مطرح شده که از ضروریات دین نباشد، انکار آن، خروج از دین نیست.

تکفیر،تکفیر عملی،تکفیر اعتقادی، تکفیر مطلق، تکفیر معین