منصوره السادات صادقی - دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی دانشگاه شهید بهشتی
محمدعلی مظاهری - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران
محمود حیدری - عضو هییت علمی گروه روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین روش تربیت دینی و میزان مذهبی بودن والدین با تاکید بر سبک های تربیتی در دختران و پسران طراحی و اجرا گردید. تعداد 374 نفر دانشجو (177 پسر و 197 دختر) به عنوان نمونه طبقه ای نسبتی در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه روش تربیت دینی؛ پرسشنامه محیط خانوادگی، پرسشنامه محقق ساخته، و پرسشنامه میزان مذهبی بودن والدین را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکراهه نشان داد که میانگین نمرات میزان مذهبی بودن مادر در سبک تربیتی مقتدر نسبت به سایر سبک ها بالاتر است. همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که تفاوت معنادار در میانگین نمرات میزان مذهبی بودن مادر بین سبک های تربیتی مقتدرانه و مسامحه کارانه وجود دارد. در مطالعه حاضر همچنین نشان داده شد که روش تربیت دینی برای دختران و پسران دارای تفاوت معنادار می باشد، به طوری که تعداد دختران در هر دو گروه والدین در روش تربیتی مقتدرانه بالاتر از فراوانی مورد انتظار و تعداد پسران در روش تربیتی مسامحه کارانه، بالاتر از فراوانی مورد انتظار می باشد. با استفاده از آزمون مجذورکای دوطرفه در بررسی دقیق تر نشان داده شد که سبک های تربیتی کاربردی از سوی والدین برای دختران و پسران تفاوت معنادار دارد، به طوری که فراوانی دختران در سبک تربیتی مقتدرانه بالاتر از فراوانی مورد انتظار، و البته در روش تربیتی  مسامحه کارانه، فراوانی پسران بالاتر از فراوانی مورد انتظار می باشد. در بحث و  نتیجه گیری به بررسی نقش سبک های تربیتی و نحوه آموزش آموزه های دینی با توجه به جزییات نتایج تحقیق پرداخته شده است

سبکهای تربیتی, تربیت دینی, مذهبی بودن والدین