ندا یوسفی - دانشجوی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
سیداحمد هاشمی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملارد، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه پیشرفت تحصیلی با بکارگیری آموزش های الکترونیکی در مدرسه انجام شد. پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت، از نوع نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر عبارت است از 1224 نفر دانش اموزان دختر سه مدرسه مقطع متوسطه منطقه 2 تهران در سال تحصیلی98-97 می باشد حجم نمونه 60 نفر انتخاب گردید که در دو گروه آزمایش و کنترل 30 نفره قرار گرفتند. به علت گسترده بودن جامعه آماری،از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب استفاده گردید. بدین صورت که از هر مقطع تحصیلی چند کلاس انتخاب شد و پرسشنامه بین افراد پخش گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه پیشرفت تحصیلی هرمنس بود که در هر دو گروه اجرا شد. نتایج پژوهش نشان داد که در میانگین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای مداخله، در پس آزمون تفاوت ایجاد شده است. به منظور بررسی معناداری این تفاوت ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل آزمون لوین نشان داد که نمره هر فرددر متغیر همراه و وابسته، مستقل از نمره های تمام آزمودنیهای دیگر است و فرض استقلال مشاهدات برقرار استP=0/04 براساس یافته های پژوهش در متغیر بین گروهی سطح معنادرای0/001 می باشد و این مقدار کوچکتر از سطح معناداری ملاک یعنیP≤0.05 است و نیز از آنجا که مقدارf به دست آمده4/681بیشتر از مقدار جدول با درجه آزادی 29 و 1 می باشد. بنابراین فرضیه پژوهش مبتنی بر اثربخشی آموزش های الکترونیک در کلاس بر افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تایید می کند

پیشرفت تحصیلی ، آموزش های الکترونیکی ، مدرسه ، دانش آموزان