حسن مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، موسسه آموزش عالی عمران و توسعه، همدان، ایران

شکنجه علیه زنان مانعی در راه دستیابی به برابری، پیشرفت و صلح، مصداقی از نقض حقوق بشر و آزادی های اساسی زنان و نمایشی از نابرابری تاریخی روابط قدرت میان زنان و مردان است. هم چنین به سلطه کشیدن و تبعیض علیه زنان و پیشگیری از پیشرفت کامل زنان از جمله مکانیزم های مهم اجتماعی است که زنان را به موقعیت های فرودست در مقایسه با مردان سوق می دهد و برخورداری زنان را از حقوق و آزادی ها به طور ناقص یا کامل نفی می کند. طبق نتایج به دست آمده، کشورهایی که حقی در خور شان زن برای او قایل نیستند، عموما جزء کشورهای درحال توسعه و توسعه نیافته می باشند. علیرغم وجود اسناد بین المللی، دولت ها خود را ملزم به رعایت قوانین بین المللی در زمینه حقوق زنان نمی دانند و هم چنان اعمال تبعیض ها علیه زنان در بسیاری از کشورها ادامه دارد. این گونه تفاوت ها و تبعیض ها موجب سلب اعتمادبه نفس، کاهش حضور زنان در جامعه، عدم پیشرفت آنان، ایجاد ناراحتی های روحی و روانی، عدم تربیت صحیح فرزندان و پیامدهای سوء دیگری می گردد.

مسیولیت بین المللی، تبعیض جنسیتی، نابرابری جنسیتی، شکنجه، زنان