مهسا عبدالله زاده - کارشناس ارشد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، موسسه آموزش عالی شفق تنکابن
حسن دانشمندی - استاد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان

مقدمه: سندرم متقاطع فوقانی عارضه ای ناشی از عدم تعادل عضلانی یک چهارم فوقانی بدن است. استفاده از تمرینات اصلاحی مبتنی بر اصول NASM یکی از روش های جدید برای برگرداندن تعادل عضلانی و پیشگیری و اصلاح ناهنجاری ها است. از اینرو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات اصلاحی مبتنی بر اصول NASM بر سندرم متقاطع فوقانی است.روش کار: 30 دانشجوی دختر دارای ناهنجاری سر به جلو بیشتر از 46 درجه، شانه به جلو بیشتر از 52 درجه و کایفوز بیشتر از 42 درجه بودند داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند، به صورت هدف دار انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (با میانگین سنی 2/00 ± 20/00 سال، قد 3/03 ± 1/59 سانتی متر، وزن 5/08 ± 58/13 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 1/41 ± 22/71 کیلوگرم/مترمربع) و تجربی (با میانگین سنی 1/55 ± 20/53 سال، قد 0/02 ± 1/60 سانتی متر، وزن 4/10 ± 60/53 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 1/20 ± 23/61 کیلوگرم/مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته به مدت 30 تا 70 دقیقه به تمرینات اصلاحی پرداختند. زوایای سر به جلو و شانه به جلو با استفاده از عکس برداری از نمای جانبی، زاویه کایفوز با استفاده از خط کش منعطف قبل و بعد از هشت هفته تمرینات اصلاحی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و آزمون آنالیز کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS (22) استفاده شد.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد میانگین زوایای سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز آزمودنی ها پس از شرکت در برنامه تمرینات اصلاحی مبتنی بر اصول NASM کاهش یافته است(001/0=p). از این رو به مربیان اصلاحی و درمانگران توصیه می گردد برنامه تمرینی پیشنهادی در این پژوهش را به طور منظم اجرا نمایند

تمرینات اصلاحی، سندرم متقاطع فوقانی، NASM