بهاره امینی - دانشجوی آسیب شناسی و حرکات اصلاحی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد
بیژن گودرزی - عضو هیت علمی گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

زمینه وهدف: امروزه با پیشرفت تکنولوژی در جهان وساخت وسایل کمکی،معلولان بیشتر می توانند در جامعه حضور داشته باشند، اما کشور ما با کمبود امکانات برای معلولان روبه روست .و می توان راه کارهایی پیشنهاد داد وبه مرحله عمل رساند که باعث حضور بیشتر معلولان در اجتماع گردد.هدف از پژوهش حاضر تاثیر تمرینات منتخب پیلاتس بر انعطاف پذیری و کیفیت زندگی ناشنوایان است.مواد وروش ها: این پژوهش بر روی زنان معلول ناشنوای ورزشکار انجام شده است. تعداد 20 نفر که به صورت تصادفی به دو گروه هر کدام 10 نفر(آزمودنی و کنترل) تقسیم شدند.زنان ناشنوای معلول با رده سنی 30 تا 50 سال و شرکت در کلاس پیلاتس به مدت هشت هفته ،به صورت 3 جلسه در هفته ،وهر جلسه یک ساعت ،شرکت کردند.و برای کیفیت زندگی از،پرسشنامه((Sf-36 استفاده شده است.یافته ها: در این فصل از پژوهش به توصیف حجم نمونه براساس اطلاعات بدست آمده پرداخته شدو با اجرای آزمون های آماری مناسب در مورد معناداری رابطه ها و تعمیم نتایج بدست آمده و جامعه مورد نظر اقدام شد.هم چنین ،استفاده از نرم افزار از SPSS نسخه 20 در مورد دو سطح توصیفی و استنباطی به تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده پرداخته شد.در سطح توصیفی از شاخص های فراوانی فردی در بخش استنباطی نیز ضمن کمی سازی از آزمون های آماری برای بررسی فرضیه ها استفاده شد. نتیجه گیری: از نتایج تحقیق حاضر بر می آید بین تمرینات پیلاتس و کیفیت زندگی معلولین ناشنوا ارتباط معنا داری وجود دارد.وکیفیت زندگی در مدت هشت هفته بهبود پیدا کرده است.

پیلاتس، کیفیت زندگی،ناشنوایان