ناصر شیردل - کارشناسی ارشد پترولوژی، دانشگاه تبریز، دانشکده علوم زمین
محسن موید - عضو هیات علمی گروه زمین شناسی دانشگاه تبریز– دانشکده علوم زمین
احمد جهانگیری - عضو و هیات علمی گروه زمین شناسی دانشگاه تبریز– دانشکده علوم زمین

منطقه مورد مطالعه در استان آذربایجان شرقی و در 15 کیلومتری شمالشرق شهرستان هوراند واقع شده است. توده هایدیابازی مطالعه شده در نقشه 1:100000 کلیبر تحت عنوان دیوریت- بیوتیتدیوریت معرفی شدهاند که مطالعات صحراییو کانی شناسی صورت گرفته حاکی از نادرست بودن این مطلب می باشد. توده دیاباز اول با وسعت کمتری به صورت سیلدر میان رسوبات به طور غالب آهکی با تناوبی ازمارن و ماسه سنگ تزریق شده است. سیل دیابازی دوم نیز با وسعتی درحدود 3 کیلومتر، به صورت موازی با نهشته های شیلی- آهک ماسه ای قرار گرفته است. پلاژیوکلاز، پیروکسن، الیوین وبیوتیت از کانی های اصلی تشکیل دهنده دیابازها می باشند. پلاژیوکلازها فراوانترین و مهمترین کانی تشکیل دهنده اینسری از نمونه ها بوده که معمولا از نوع لابرادوریت می باشند. هر دو نوع ارتو و کلینوپیروکسن در مقاطع یافت میشوند کهکلینوپیروکسن ها از نوع اوژیت، دارای فراوانی بیشتری هستند. از کانی های فرعی مشاهده شده میتوان آپاتیت،فلدسپارآلکالن و کانی های تیره را نام برد. مهمترین بافته ای مشاهده شده شامل میکرولیتی پورفیریک، اینترسرتال،اینترگرانولار و پویی کلیتیک می باشند.

هوراند، دیاباز، سیل، نهشته های آهکی، کانی شناسی