حسین علیدادی - استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکزتحقیقات مدیریت و عوامل اجتماعی موثر برسلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
رمضان میرزایی - استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط و حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مریم آقاجانی - کارشناس ارشد مدیریت محیط زیست، گروه جغرافیا و محیط زیست، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی
علی اصغر نوایی - کارشناسی ارشد،گروه مهندسی بهداشت محیط،کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

زمینه و هدف : امروزه حوادث شغلى یکى از مشکلات مهم کشورهاى در حال توسعه و حتى کشورهاى توسعه یافته بوده که از نظر انسانى، اجتماعى، اقتصادی روانشناختى و سازمانى پیامدهایى را به دنبال دارد. مطابق آمار سازمان بین المللى کار، سالانه 129میلیون حادثه ناشى از کار اتفاق مى افتد که این حوادث موجب فوت 219 هزار نفر و آسیب دیدگى میلیون ها نفر مى شود. پرداختن به راهکارهاى ایمنى و بهداشت نظیر فرهنگ ایمنى در سازمان نه تنها احتمال بروز حوادث را کاهش داده بلکه همچنین داراى منافع اقتصادى و مالى بوده که نشان دهنده بازگشت سرمایه دردرازمدت به سازمان مى باشد. لذا هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر فرهنگ ایمنی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان تصفیه خانه های فاضلاب شهر تهران میباشد.مواد و روش ها : این مطالعه از نظر هدف، کاربردی، بر حسب نوع داده ها، یک تحقیق کمی و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی است. در این پژوهش ابتدا منابع مرتبط درباره موضوع پژوهش از طریق منابع کتابخانه ای گردآوری شد و پس از مرور تحقیقات مرتبط پیشین داخلی و خارجی؛ جامعه آماری مناسب با موضوع پژوهش انتخاب و از درون آن، حجم نمونه مناسب انتخاب شد. در این پژوهش برای گردآوری داده ها، از دو پرسشنامه کیفیت زندگی کاری ریچارد والتون (1973) و فرهنگ ایمنی نوری و همکاران (2009) استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه، با استفاده از نرم افزارهای SPSS وSmart PLS تجزیه و تحلیل داده ها صورت گرفت.نتایج : بیش ترین میزان عامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی کاری کارکنان،اول از جانب بعد انطباق پذیری فرهنگ سازمانی با ضریب 0.703، و بعد از آن بعد سازگاری با ضریب 0.622 بود. نتیجه گیری : برای رسیدن به محیط امن و سالم، نگهداشتن نیروی کار و در نتیجه رسیدن به یک صنعت پویا که فاکتوری اساسی در توسعه پایدار است، باید به طور ریشه ای با حوادث مقابله کرد و علل ریشه ای و بنیادی آنها را حذف کرد. یکی از عوامل مهمی که می تواند در این راه موثر باشد، فرهنگ ایمنی است.

سازگاری ، کیفیت زندگی، فرهنگ ایمنی، انطباق پذیری