نوشین لطیفی - گروه شیلات و محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
ایرج هاشم زاده سقرلو - گروه شیلات و محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
یونس شیخ - دانشکده علوم پایه، گروه زیست شناسی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
محمدرضا اشرف زاده - گروه شیلات و محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.

با خشک شدن تالاب هامون اهمیت چاه نیمه های سیستان در تداوم حیات جانوری مشهود میباشد. در حال حاضر در سیستان چاه نیمه ها تنها زیستگاه گونه هایی است که سابقا در تالاب هامون زیست می کرده اند. این شرایط شناسایی تنوع زیستی ماهیان این منطقه را جهت ایجاد اطلاعات پایه مورد نیاز، در مدیریت و حفاظت از ماهیان ضروری میسازد. این مطالعه با هدف شناسایی ماهیان در چاه نیمه های زابل انجام شد. در بین ماهیان صید شده گونه های Carassius sp. Schizothorax zarudyni,Schizocypris altidorsalis, Cyprinus carpio, Gonorhynchus adiscus, Ctenopharingodon idella, وParacobitis rhadinaeus شناسایی شدند. تولی ژن سیتوکروم اکسیداز زیرواحد یک (COI) در نمونه های مورد بررسی تعیین شد. برای بررسی روابط شجرهشناسی دارنگاره الحاق همسایگی ترسیم شده و فواصل ژنتیکی K2P با استفاده از نرم افزار MEGA7 محاسبه شد. نتایج حاصل از این پژوهش هفت گروه شجرهشناسی با ضریب بوت استرپ بالا را نشان داد. بیشترین میزان تمایز ژنتیکی 27/1 درصد، بین گونه Paracobitis rhadinaeus و Ctenopharingodon idella ، کمترین میزان تمایز ژنتیکی 10/8 درصد، بین گونه Cyprinus carpio و Schizathorax zarudyni مشاهده شد.

سیستان، زابل، تنوع زیستی ماهیان، سیتوکروم اکسیداز زیرواحد یک.