مریم مروتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، روان شناسی، گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن ، تنکابن ایران
وحید خوش روش - استادیار گروه روان شناسی ، دانشگاه آزاد واحد تنکابن ، تنکابن ، ایران.

خودکارآمدی به عنوان یک عامل انگیزشی، منجر به افزایش عملکرد تحصیلی و کاهش استرس می شود. بنابراین شناسایی عوامل موثر عملکردتحصیلی می تواند تاثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی دانش آموزان و پیشرفت نظام آموزشی داشته باشد. لذا هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه بینخودکارآمدی با عملکرد دانش آموزان دوره دوم متوسطه بود.نوع پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه به تعداد 828 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ، 104 نفر بدست آمد. ابزار گردآوری اطلاعات، دو پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام تیلور (1990) و خودکارآمدی جینکز و مورگان((1999 با 26 گویه بر حسب طیف پنج درجه ای لیکرت بود. روایی محتوایی وپایایی پرسشنامه ها توسط کارشناسان تایید شد. تحلیل داده ها در سطح توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی، رگرسیون و آزمون (t با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 18 انجام گرفت.طبق یافته ها بین خودکارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و هر چه سطح خودکارآمدی دردانش آموزان افزایش یابد سطح عملکرد تحصیلی آنان نیز افزایش می یابد.لذا مراکز آموزشی می توانند نقش بسزایی در افزایش خودکارآمدی و علملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشند.

عملکرد تحصیلی ، خود کارآمدی ، خودکارآمدی تحصیلی