سولماز پاپری زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، موسسه آموزش عالی خرد بوشهر
مهدی شنبدی - استادیار گروه مهندسی شیمی، موسسه آموزش عالی خرد بوشهر
هادی کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، موسسه آموزش عالی خرد بوشهر
احمد امیری - استادیار گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه تگزاس A&M

نانولوله کربنی به صورت لوله های متحدالمرکز و گرافن ورقه ای دو بعدی از اتم های کربن می باشند که اتم ها با هیبرید sp2 به هم متصل شده اند. عدم پراکندگی مناسب و ناپایدار بودن سوسپانسیون های حاوی گرافن و نانولوله کربنی در محیط های آلی و آبی و همچنین عدم برهمکنش بین نانوساختارهای کربنی و مواد دیگر از مشکلات اصلی استفاده از این مواد می باشد. عامل دار کردن گرافن و نانولوله کربنی و همچنین استفاده از روش مکانیکی امواج التراسونیک و مایکروویو راه حل مناسبی برای رفع این مشکل محسوب می گردد. از این رو در پژوهش حاضر، ابتدا نانوسیالات محتوی گرافن (GNP) و نانولوله کربنی چند جداره (MWCNT) در آب دیونیزه به صورت غیرکووالانسی با صمغ عربی (GA) و پلی وینیل پیرولیدون (PVP) (به نسبت یک به یک) در غلظت های وزنی 0/1 و 0/2 درصد تهیه شده است. سپس اثر امواج مایکروویو و التراسونیک بر خواص ترموفیزیکی نانوسیالات فوق الذکر از قبیل ویسکوزیته، تنش برشی و دانسیته مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که با افزایش غلظت وزنی و دما، ویسکوزیته، تنش برشی و دانسیته به ترتیب افزایش و کاهش می یابند.

نانوسیال، نانولوله کربنی، گرافن، عامل دار کردن، خواص ترموفیزیکی