سیده پرستو صالح ایمن - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی نعمت اله زاده - دانشیار مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی اشرف سلطانی طولارود - دانشیار علوم و مهندسی خاک، دانشگاه محقق اردبیلی

در این مقاله زیست تخریب پذیری نانولایه پلیمری در خاک بررسی شده است. برای این منظور از پلی کتکول آمین (PCA) به عنوان مطالعه موردی استفاده شده است. از آنجائیکه نانولایه های پلیمری در اندازه نانومتری برای مطالعه زیست تخریب پذیری در خاک، پس از طی زمان ماندگاری در خاک نمی توان آن را برای بررسی میزان تخریب پذیری از خاک جدا کرد؛ این نانولایه پلیمری بر روی نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن (MPN) تثبیت شدند. در تجزیه و تحلیل زیست تخریب پذیری نانو ذرات، آنالیز فیزیکی و شیمیایی خاک مهم است، به همین دلیل چند نمونه خاک از عمق صفر تا 20 سانتی متری از مزارع شهر اردبیل تهیه و برخی از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک اندازه گیری شد و خاک مناسب برای انجام این پژوهش انتخاب شد. تنفس پایه و برانگیخته خاک به ترتیب 0/78 و 0/82 mgCO2/gdm بدست آمد که نشان دهنده خاک مناسب برای انجام این پژوهش است. در ادامه روش های سنتز و افزودن این نانو لایه ها در خاک ذکر شده است. نتایج نشان داد با روش ارایه شده در این پژوهش به آسانی می توان نانو ذرات پلیمری را از بستر خاک جداسازی کرده و برای مطالعه زیست تخریب پذیری به کار برد. در این مقاله از آنالیزهای SEM و FTIR برای بررسی نانوذرات استفاده شده است.

زیست تخریب پذیری، نانو ذرات مغناطیسی، پلی کتکول آمین، خاک