فاطمه جمشیدی - دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه یزد
حمید احمدیان - گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه اصفهان

پدیده مرگ در متون ادبی معاصر بازتاب گستره­دای دارد و می­توان گفت بزرگ­ترین دلیل گرایش شاعران به سرودن پیرامون آن، جنگ­های متعددی است که در اقصی نقاط دنیا به وقوع پیوسته و به تبع آن، انسان­ها همواره شاهد مرگ هم­نوعان خود بوده­اند. شاعران به دلیل قریحه­ی حساس خود، بیش از دیگران اندوه مرگ را درک کرده و در باب آن سخن­ها رانده­اند که از جمله­ی آن­ها باید از عبدالوهاب بیاتی (1926 – 1999م) شاعر عراقی یاد کرد که در اشعار خود، جایگاه ویژه­ای را به مرگ اختصاص داد و مقاله­ی حاضر تبیین و تحلیل آن­ها را هدف خود قرار داده است. در این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته، پس از اشاره به زندگی و آثار ادبی این شاعر، ابتدا دیدگاه­های مختلف وی درباب مرگ آورده شده و در ادامه، نمود شعری این دیدگاه­ها، ذکر و تحلیل شده گرفته است. مهم­ترین دستاوردهای این پژوهش، آشکارسازی سه دیدگاه عبدالوهاب البیاتی در زمینه­ی مرگ می­باشد که ابتدا ناخشنودی از مرگ، سپس پذیرش این پدیده و درنهایت کشف فلسفه­ی حقیقی مرگ و درک ارتباط ناگسستنی آن با زندگی است. 

شعر معاصر عربی, عبدالوهاب البیاتی, مرگ