رویکرد پدیدارشناختی در شعر سهراب سپهری
عنوان مقاله: رویکرد پدیدارشناختی در شعر سهراب سپهری
شناسه ملی مقاله: JR_JLLR-11-20_006
منتشر شده در شماره 20 دوره 11 فصل در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_JLLR-11-20_006
منتشر شده در شماره 20 دوره 11 فصل در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی اکبر سام خانیانی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
خلاصه مقاله:
علی اکبر سام خانیانی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
اشعار سهراب سپهری از رازناکترین و پیچیدهترین آثار ادبیات نوین فارسی است. این پژوهش نشان میدهد که سپهری در چند دفتر آخر عمیقا تحت تاثیر دیدگاههای پدیدارشناختی قرار داشته شخصیت فکری، محتوا، زبان و سبک شعر او نیز دچار دگرگونی فراگیر شده بود. بسیاری از توصیههای نظری او همخوان با آموزهها و آرای پدیدارشناسان بویژه ادموند هوسرل(1859- 1938) است. حضور قاطع من متفکر شاعر در تعریف پدیدهها و ارائه ی گزارهها، ابراز تردید در آموزههای عرفی، سنتی و علمی، به تعلیق درآوردن پیشفرض ها و رجوع به عین اشیاء، تاکید بر فهم وادراک پدیدهها، بازتعریف پدیدههای مادی و انتزاعی، عادتگریزی، داشتن نگاه چند بعدی و توصیه به کشف و بعد پنهان پدیدهها،تعلیق دلالت واژگان، ارائه ی صورتگرایی متفاوت و تحولات بنیادگرایانه در محور همنشینی و جانشینی زبان و نیز ماهیت متفاوت تنهایی در پنج دفتر اخیر شعر سهراب سپهری از نشانههای رویکرد پدیدارشناختی اوست. پژوهش نشان میدهد وجود پربسامد و گاه هنجارشکنانهی کلماتی مانند سفر، عبور، معنی، یعنی، آگاهی، تجربه، فهم، ادراک، بعد، جهت، سمت، ضلع، پشت و مواردی از این دست در اشعار اخیر سپهری در شبکه ی نشانهشناختی پدیدارشناسی قرار میگیرد.
کلمات کلیدی: سهراب سپهری, نقد پدیدارشناختی, روی آورد, فرمالیسم پدیدارشناختی, پدیدارشناسی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/862053/