صادق بیگی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سیدحسن رسولی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، ساری، ایران
محمد نصیری - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده هنر و معماری دانشگاه گیلان، ایران
سروش برازان لطفی - دانش آموخته کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه گیلان، ایران

رواج تعبیر شهر اسلامی و اطلاق آن به شهرهای مسلمانان (به ویژه شهر اسلامی نامیده شدن شهرهای تاریخی ممالک اسلامی یا شهرهای مسلمان نشین)، با این فرض که این شهرها، از نظر کالبدی، جلوه گاه تجلی خاصی از اصول و ارزش های اسلامی بوده، صورت گرفت. در این راستا هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی شکل گیری و توسعه شهرک سپاهان در کلان شهر اصفهان براساس اصول شهرسازی اسلامی است. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی است. ابتدا در بخش توصیفی به بررسی مبانی نظری و اصول شکل گیری شهرهای اسلامی پرداخته شد. در ادامه هفده شاخص در سه بخش اقتصادی، اجتماعی و کالبدی انتخاب شد. در گام بعدی با استفاده از تکنیک پرسشنامه و در قالب طیف لیکرت اطلاعات جمع آوری شد. پس از جمع آوری اطلاعات و تکمیل پرسشنامه ها، در محیط نرم افزار SPSS به بررسی و مقایسه میانگین هر یک از شاخص ها پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان داد شهرک سپاهان شهر در بخش اقتصادی بیشتر از بخش های دیگر با اصول شهرسازی اسلامی انطباق دارد. میانگین نمره بخش اقتصادی در این شهر از لحاظ اصول شهرسازی اسلامی برابر با 3/04 است. بررسی های انجام شده در زمینه رتبه بندی و محاسبه میانگین نسبی شاخص های پژوهش نشان می دهد که شاخص نظافت و پاکیزگی با میانگین نسبی 0/084 در رتبه اول و شاخص ترکیب کاربری ها با میانگین نسبی 0/080 در رتبه دوم قرار دارند. شاخص درونگرایی در شهرک سپاهان شهر نسبت به شاخص های دیگر وضعیت بسیار نامناسبی دارد و با میانگین نسبی 0/029 در رتبه هفدهم و آخر قرار دارد.

شهرک های جدید، شهرسازی اسلامی، شهر اسلامی، سپاهان شهر، اصفهان.