بررسی تنوع ژنتیکی برخی ارقام سیب ایران با استفاده از نشانگرهای ISSR
عنوان مقاله: بررسی تنوع ژنتیکی برخی ارقام سیب ایران با استفاده از نشانگرهای ISSR
شناسه ملی مقاله: JR_JOAGK-10-4_003
منتشر شده در شماره 4 دوره 10 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JOAGK-10-4_003
منتشر شده در شماره 4 دوره 10 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه مقبلی مهنی - دانش آموخته گروه بیوتکنولوژی باغبانی، واحد جیرفت، دانشگاه آزاد اسلامی، جیرفت، ایران.
فاطمه حسن زاده داورانی - نویسنده مسئول. استادیار گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران و باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران.
خلاصه مقاله:
فاطمه مقبلی مهنی - دانش آموخته گروه بیوتکنولوژی باغبانی، واحد جیرفت، دانشگاه آزاد اسلامی، جیرفت، ایران.
فاطمه حسن زاده داورانی - نویسنده مسئول. استادیار گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران و باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران.
هدف: سیب با نام علمی Malus domestica Borkh از تیره گلسرخیان (Rosaceae) یکی از مهمترین درختان میوه در جهان است. تخمین میزان تنوع ژنتیکی به عنوان یکی از گامهای پایهای و اساسی در نگهداری و حفاظت مواد ژنتیکی در بانکهای ژنی و اجرای برنامههای بهنژادی است. هدف این تحقیق تعیین تنوع ژنتیکی 22 رقم سیب جمع آوری شده از کلکسیون مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی خراسان رضوی و برخی ارقام موجود در شهرستان جیرفت با استفاده از نشانگر مبتنی بر واکنش زنجیرهای پلیمراز ISSR بود. مواد و روشها: پس از استخراج DNA از گیاهان مورد مطالعه، PCR با پنج آغازگر انجام شد. نتایج: کولتیوارهای سیب 48/81 درصد چندشکلی داشتند. با آنالیز خوشه ای ارقام در شش گروه طبقه بندی شدند. در گروه اول ارقام محلی گناباد، طبسی شماره 3، قاسم آبادی، محمدی، گلشاهی اوغاز، گلاب اصفهان، سیب قرمز دماوند و گرانی اسمیت قرار گرفتند. گروه دوم شامل ارقام زرد لبنان، سیب قرمز خونی لبنان، محلی ساردو، گلاب ساردو، مشعلی، مربایی مشهد، علی موری دوم رس، اربابی و سیب شماره 3 بود. گروه سوم و چهارم به ترتیب شامل ارقام شیخ احمد تبریز و شفیعآبادی بودند. گروه پنجم گل مشهد و گروه ششم عباسی ازغده و اطلسی طبس را شامل شدند. در این مطالعه آغازگر 842 بیشترین چند شکلی را در بین ارقام نشان داد و بین گروهبندی ژنتیکی و مناطق جغرافیایی ارقام رابطهای وجود نداشت. قرار گرفتن ژنوتیپهای مناطق مختلف در گروههای یکسان میتواند احتمالا به دلیل انتقال ژنوتپها بین مناطق در زمان گذشته باشد. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه کارآمد بودن نشانگرهای ISSR برای شناسایی نواحی چند شکلی، تخمین فاصله ژنتیکی و مدیریت ژرم پلاسم ارقام سیب را نشان میدهد.
کلمات کلیدی: تنوع ژنتیکی, سیب, نشانگر مولکولی, ISSR
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/864809/