محمد باقر حبیبی نجفی - گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه فردوسی مشهد
عباس تنهاییان - دانشجوی دکتری بیوتکنولوژی کشاورزی، گروه بیوتکنولوژی و به نژادی گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
پریا رهنما - دانشجوی دکتری میکروبیولوژی مواد غذایی، گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
مرجان ازغندی - دانشجوی دکتری علوم دامی، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.

افزایش مقاومت میکروارگانیسم­ها به آنتی بیوتیک­های رایج منجر به یافتن ترکیبات ضد میکروبی جدید شده است. پپتیدهای ضد میکروبی یکی از گزینه­های مناسب برای جایگزینی آنتی بیوتیک­های موجود می­باشند. لازیوگلوسین­ها گروهی از پپتیدهای زیست فعال می­باشند که در مطالعه حاضر، عملکرد ضد میکروبی پپتید نوترکیب لازیوگلوسین ɪɪɪ بر پنج عامل بیماری زای باکتریایی غذایی (باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا تیفی موریوم،  انتروکوکوس فکالیس، لیستریا مونوسیتوژنز و اشرشیا کلی) و همچنین بررسی دوز سمیت آن بر یک  رده سلول انسانی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حکایت از عملکرد ضد میکروبی مناسب پپتید نوترکیب دارد به صورتی­که حداقل غلظت بازدارندگی(MIC ) و کمترین غلظت کشندگی(MBC) پپتید لازیوگلوسین ɪɪɪ بر باکتری های مورد آزمون به ترتیب در محدوده µg/ml 625/8-851/3 و µg/ml 406/15-703/7 بود. نتایج حاکی از آن بود که باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین حساسیت را به این پپتید دارد به طوری که مقادیر MIC و MBC آن به ترتیب 851/3 و 703/7 بود. غلظتی از پپتید که اثر سمی بر روی سلول­های کلیه جنین انسان نشان داد (1652 µg/ml)  به مراتب بیشتر از مقادیر MIC و MBC بدست آمده بود. نتایج این مطالعه نشان داد خاصیت باکتری­کشی این پپتید با آنتی بیوتیک­­های رایج قابل رقابت می­باشد.

پپتید لازیوگلوسین ɪɪɪ, پپتید ضد میکروبی, سمیت سلولی, پاتوژن غذایی