ویدا دستمالچی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهیدمدنی آذربایجان تبریز ایران
رحمان مشتاق مهر - استاد دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

مدرس رضوی در تعلیقات حدیقه ذیل حکایت شتر مست در بیابان درباره واژه شتر اظهاراتی داشته است که از منظر وی حاکی از سوءترجمه یا سوءبرداشت سنایی از منبع اصلی این حکایت، یعنی کلیله ودمنه ابن مقفع است. در اصل حکایت مهابهاراتا و کلیله، افیل ضبط شده است و سنایی احتمالا به دلیل یک اشتباه، افیل را به شتر جوان ترجمه کرده است، اما آنچه از نمادشناسی جانوری در آرای سنایی برمی آید، او نماد شتر را عامدانه و آگاهانه برگزیده است. بر همین مبنا در این یادداشت، چهار دلیل مستند برای فرضیه گزینش عامدانه سنایی طرح می شود: 1. توجه به خواب گزاری سنایی در حدیقه، 2. توجه به سنت نمادین ملی در داستان لشکرکشی اسفندیار به زابلستان، 3. توجه به شواهد اقلیمی و جغرافیایی در حکایات حدیقه، و 4. توجه به حکایت تمثیلی احوال فیل در متن حدیقه سنایی.

حدیقه, سنایی, نمادشناسی, حکایت شتر مست در بیابان