فرزین باقری شیخانگفشه - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
عباسعلی حسین خانزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تهران
رضا شباهنگ - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه گیلان

اهمال کاری یا به آینده موکول کردن کارها عادتی است که در بسیاری از افراد وجود دارد تا جایی که پژوهشگران بر این باور ند که این ویژگی از تمایلات ذاتی انسان است. در این راستا، هدف این پژوهش، پیش بینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس مولفه های خودتنظیمی و کمالگرایی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم بود. پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پ سر دوره متو سطه دوم شهر ر شت در سال تحصیلی 1397-98 می با شد که از این بین 220 دانش آموز به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرس شنامه های اهمالکاری تحصیلی، راهبردهای انگیز شی برای یادگیری و کمالگرایی ا ستفاده شد. داده ها با ا ستفاده از نرم افزار SPSS-24 واکاوی شدند. دادههای پژوهش با روشهای ضریب همب ستگی پیر سون و تحلیل رگر سیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش ن شان داد که مولفه های خودتنظیمی و کمال گرایی با اهمالکاری تحصیلی رابطه معناداری دارند .(P> 0/01) ضرایب بتای متغیرهای پیش بین ن شان داد که مولفه های خودتنظیمی و کمالگرایی قابلیت پیش بینی معنادار اهمال کاری تحصیلی را دارند .(P> 0/05) همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که مولفه های خودتنظیمی و کمالگرایی به مقدار قابل توجهی از واریانس اهمالکاری تحصیلی را پیش بینی می کنند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که هر چقدر میزان مولفه های خودتنظیمی و کمال گرایی مثبت افزایش پیدا کند، به مقدار قابل توجهی اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان کاهش پیدا میکند.

اهمال کاری تحصیلی، دانش آموزان، کمال گرایی، مولفه های خودتنظیمی