محمدعلی اسماعیل زاده - دانشجوی دکتری کنترل حرکتی، دانشگاه تهران
مهدی شهبازی - دانشیار یادگیری و کنترل حرکتی، دانشگاه تهران
علی اکبر جابری مقدم - استادیار یادگیری و کنترل حرکتی، دانشگاه تهران
شهزاد طهماسبی بروجنی - دانشیار یادگیری و کنترل حرکتی، دانشگاه تهران

مطالعات رفتاری در ورزش های تیمی معمولا توسط عوامل پویا ازجمله وضعیت مدافعان برای مهارکردن مقید می شود. در پژوهش حاضر، داده‎های مربوط به سرعت جابه جایی با دوربین سرعت بالا، سرعت پرتاب با دستگاه رادارگان ورزشی و دقت پرتاب 12 هندبالیست نخبه، تحت قیود دفاعی (نبود دفاع، حضور دفاع دور، حضور دفاع نزدیک و حضور دفاع یارگیر) جمع‎آوری شدند. تحلیل واریانس با اندازه‎های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل تاثیر این قیود بر پارامترهای دویدن و پرتاب کردن استفاده شدند (P ˂ 0.05). نتایج، تفاوت آماری معناداری را در میانگین سرعت افقی کل بدن (F(1.335, 14.682) = 8.680, P = 0.007) و میانگین سرعت توپ را(F(3,33) = 12.733, P = 0.000) نشان می دهد؛ اما تفاوت معناداری در میانگین دقت توپ وجود ندارد (F(3,33) = 0.400, P = 0.754). هرچه مدافع به مهاجم نزدیک تر شد، میانگین سرعت جابه جایی و سرعت پرتاب، کاهش بیشتری را نشان می دهد. ازآنجایی که تنظیم بازیکنان حمله کننده به صورت مداوم و براساس ادراک رفتارهای موجود و موردنیاز بود، نتایج از جفت شدن ادراک عمل و مدل‎های کنترل موردانتظار حمایت می‎کند. همچنین، براساس پیشنهاد یافته ها، جنبه های تکنیکی دویدن و پرتاب کردن در هندبال می توانند تحت تاثیر قیود تکلیف تودرتو باشند.

پرتاب, جفت شدن ادراک – عمل, قیود بوم شناختی, هندبال