اگزیستانسیالیسم در رباعیات خیام
عنوان مقاله: اگزیستانسیالیسم در رباعیات خیام
شناسه ملی مقاله: JR_JISUK-15-30_005
منتشر شده در شماره 30 دوره 15 فصل در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_JISUK-15-30_005
منتشر شده در شماره 30 دوره 15 فصل در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
امین سرانجام - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سلمان فارسی کازرون
محتشم محمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه سلمان فارسی کازرون
خلاصه مقاله:
امین سرانجام - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سلمان فارسی کازرون
محتشم محمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه سلمان فارسی کازرون
اگزیستانسیالیسم (فلسفه اصالت وجود) یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین مکتبهای فلسفی و ادبی جهان در قرن بیستم میباشد که مهد پیدایش و رواج آن کشورهای اروپایی و بهویژه، آلمان و فرانسه بودهاست. در این مکتب فلسفی ادبی، فرد انسانی به عنوان فاعلی آگاه شناخته میشود که در تجربه هستی و لمس معنای وجود، به طور بیواسطه با حقیقت زندگانی رویارو شده و پوچی و بیمعنایی زندگی خود را درمی یابد، آنگاه با تکیه بر پاسداشت گوهر آزادی و با استفاده از امکان گزینش و انتخاب، هدفی برای خود برگزیده، به این شکل به سلسله رویدادها و حوادثی که زندگی نامیده میشود، معنا و مفهوم می بخشد. حکیم عمر خیام، شاعر و دانشمند اندیشهورز ایرانی در نیمه دوم سده پنجم و آغاز سده ششم هجری (دوازدهم میلادی) را به واسطه طرح پرسشهای بنیادین فلسفی در پیوند با هستی انسان و آغاز و انجام کار جهان و نیز باورمندی تلویحی و تقریبی به نقشآفرینی آدمی در تعیین مسیر خویش، با تاکید بر پیامها و توصیههای پی در پی مبتنی بر دمغنیمت شماری در رباعیات منسوب به او، میتوان از پیشگامان اگزیستانسیالیسم در سدههای میانه بهشمارآورد. این مقاله تلاشی در جهت همسو نشان دادن بن مایه های برجسته اگزیستانسیالیسم و اندیشههای فلسفی مطرح شده خیام در رباعیات است.
کلمات کلیدی: ادبیات تطبیقی, اگزیستانسیالیسم, پرسش های وجودی, اصالت فرد انسانی, رباعیات خیام
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/872317/