زهرا هجری - استادیار گروه مهندسی شیمی، واحد قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی، قوچان، ایران

در این تحقیق، فیلم های نانوکامپوزیتی نشاسته/ پلی وینیل الکل/ دی اکسید تیتانیوم به روش ریخته گری محلول تهیه شده و اثر دو فاکتور غلظت پلی وینیل الکل و غلظت نانوذرات TiO2 بر خواص مورفولوژیکی، مکانیکی، تراوش پذیری، جذب آب و زیست تخریب پذیری (در خاک و در حضور میکروارگانیسم) فیلم های تولید شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که نانوکامپوزیت های نشاسته/ پلی وینیل الکل/ TiO2-nano در ضخامت تهیه شده، تا فشار 5atm نسبت به گازهای اکسیژن و دی اکسید کربن تراوش پذیری ندارند. همچنین ظرفیت جذب آب در فیلم ها با افزایش درصد نانوذرات TiO2 و نیز با افزایش درصد پلی وینیل الکل در پلیمر زمینه، کاهش می یابد. میکروگراف های SEM گرفته شده از سطح شکست نمونه ها نشان دادند که اضافه کردن پلی وینیل الکل در ترکیب فیلم، موجب افزایش نرمی و انعطاف پذیری می گردد. نتایج آزمون های زیست تخریب پذیری نیز حاکی از آن بود که میزان نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در فیلم، اثر افزایشی بر روند تخریب در خاک دارد، اما موجب کاهش میزان تخریب میکروبی می گردد. طبق نتایج بدست آمده، میزان تخریب فیلم ها در حضور باسیلوس سوبتیلیس یشتر از آسپرژیلوس نایجر است . نتایج حاصل از تست زیست تخریب پذیری در خاک نیز حاکی از آن بود که میزان تخریب پذیری فیلم ها به شدت به میزان نشاسته در فیلم بستگی دارد، به طوری که حداکثر درصد کاهش وزن از 54/7% در فیلمهای حاوی 40% وزنی نشاسته، به 60/74% و 66/23% در فیلم های حاوی 50% و 60% نشاسته رسید.

پلی وینیل الکل، فیلم بسته بندی، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم، نشاسته