مریم محمدی - دانشجوی دکتری مهندسی علوم و صنایع غذایی- میکروبیولوژی مواد غذایی، دانشگاه تبریز-دانشکده کشاورزی- گروه علوم و صنایع غذایی
مریم خاکباز حشمتی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی- مهندسی مواد غذایی، دانشگاه تبریز-دانشکده کشاورزی- گروه علوم و صنایع غذایی
خشایار سرابندی - دانشجوی دکتری مهندسی علوم و صنایع غذایی-شیمی مواد غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان- دانشکده علوم و صنایع غذایی
اکرم پزشکی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی- شیمی مواد غذایی، دانشگاه تبریز-دانشکده کشاورزی- گروه علوم و صنایع غذایی

امروزه با توجه به افزایش جمعیت جهان، کیفیت و ایمنی مواد غذایی تبدیل به یک نگرانی بزرگ شده است و مطالعات و تحقیقات بر روی توسعه سیستم های مختلف درون پوشانی با ابعاد 1 تا 100 نانومتر به عنوان جایگزین روش های سنتی نگهداری مواد غذایی متمرکز شده است. نانوذرات داری خصوصیات فیزیکی شیمیایی منحصر به فردی مثل اندازه سایز ریز قابل کترل، نسبت سطح به حجم بالا، واکنش پذیری و زیست سازگاری بالا هستند. این خصوصیات مفید و کاربردی این نانوذرات باعث سهولت به کارگیری ترکیبات ضدمیکروبی شود و بنابراین بر بعضی محدودیتهای ترکیبات ضدمیکروبی مرسوم غلبه می شود. در سال های اخیر، درون پوشانی ترکیبات ضدمیکروبی در سیستم های با ابعاد نانو به عنوان یک روش جایگزین جدید و امیدوارکننده است که تآثیرپذیری ترکیبات زیست فعال را زیاد کرده و اثرات نانطلوب آنها را پوشش می دهد. مطالعات گوناگون انجام شده بر روی سیستم های درون پوشانی نانوذره ای مثل لیپوزومها، حامل های لیپیدی نانوساختار و غیره این سیستم ها را به عنوان سیستم های مناسب جهت تحویل هدفمند، رهاسازی کنترل شده، بهبود پایداری، حلالیت و دسترسی زیستی ترکیبات ضدمیکروبی معرفی می کند. این ریویو در مورد روش های مختلف درون پوشانی نگهدارنده ها و ترکیبات ضدمیکروبی به عنوان روش های جایگزین روش های مرسوم نگهداری مواد غذایی جهت افزایش طول مدت نگهداری مواد غذایی بحث می کند.

نانوتکنولوژی، انکپسولاسیون، نگهدارنده ها، نانوساختار