جلیل قنواتی - دانشیار گروه حقوق خصوصی دانشکده حقوق پردیس فارابی دانشگاه تهران
پوریا شیرخانی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، پردیس فارابی دانشگاه تهران.

انحصارگرایی یا توقیفی بودن حق­های عینی در حقوق اموال و مالکیت بدین معنا است که اشخاص خصوصی، تنها می­توانند از قالب­هایی که قانونگذار در عرصه حقوق عینی از پیش مشخص­ کرده است، بهره گیرند و اجازه آفرینش حقوق عینی جدید را ندارند. نگرش نظام­های حقوقی به قاعده پیش­گفته یکسان نیست، در حالی که برخی از کشورها مانند آلمان، اجازه عدول از انحصارگرایی و ایجاد حق عینی جدید را به هیچ­وجه به اشخاص خصوصی نمی­دهند، پاره­ای از نظام­های حقوقی نظیر اسپانیا و حقوق اسلامی آزادی اراده در آفرینش حقوق عینی را پذیرفته­اند. نظام حقوقی فرانسه، از این حیث، نقطه وسط این دو طرز تفکر به شمار می­رود. در این کشور، گرچه اصل اولیه آن است که حقوق عینی محدود به موارد تصریح­شده در قانون است، اما تحت شرایطی اشخاص می­توانند حقوقی را ایجاد نمایند که دارای خصیصه­ی عینی­ بودن است.

حقوق عینی, انحصارگرایی, حقوق مالی (حقوق عینی), حقوق مالکیت