نظرمحمد غوری - استاد دانشگاه کابل، کابل افغانستان

تحقیق فوق تحت عنوان تاثیر فرهنگ و زبان فارسی(ایرانی) و مهاجرین افغان است.روش تحقیق هذا، تحلیلی و توصیفی است و با اتخاذ رویکرد اتنوگرافیک ( میدانی ) و کتابخانه ای، اطلاحات جمع آوری می گردد. بنا کشور ایران و افغانستان از جمله کشورهای استند که با داشتن مشترکات نژادی، تاریخی، زبانی و فرهنگی در همسایگی یکدیگر قرار دارند. ریشه های تاریخی و فرهنگی دو کشور آنقدر به هم نزدیک است که امروز می توان گفت کمتر کشوری در جهان وجود دارد که به این پیمانه باهم اشتراکات داشته باشند؛ با توجه به این موضوعات،همزبانی در بین مهاجرین و ایرانی ها به معنای کامل نیست، تفاوت لهجه در سازش زبانی و فرهنگی مهاجرین با محیط اثر گذار می باشد، تفاوت میان زبان گفتاری و زبان نوشتاری که می تواند منبع احساس تفاوت های فرهنگی دانست. قابل ذکر است، زبان فارسی نه تنها در افغانستان بلکه در کشور ایران نیز در معرض آسیب و تهدید های کم و بیش جدی قرار گرفته است. بنابراین، زبان موضوعی فرهنگی برای تعیین اصالت فرهنگی است و شکل گیری زبان و گویش جدید خود به خود هویتی جدید پدید می آورد؛ نمونه ی اینکه، فرد خود را هم افغان و هم ایرانی می داند، نه هر کدام به تنهایی. از طریف دیگر، یک تعداد از مهاجران؛ خود را هم مانند ایرانیها می دانند و نیز به زبان و فرهنگ کشور مبدا ( افغانستان) اعتنایی ندارند. در این صورت جامعه ایرانی در آینده خواسته و ناخواسته باید خود را برای پذیرش اقلیتی ایرانی افغانی با هویت مستقل آماده کند.

زبان، گویش های زبانی، اتباع خارجی، فرهنگ،