آسیه اکملی - دانشجوی کارشناسی کاردرمانی،کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
میمنت اکبری - مربی گروه آموزشی کاردرمانی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

سابقه و هدف: پارکینسون بیماری پیشرونده، مزمن و از شایعترین بیماری های تخریب سیستم عصب مرکزی در سالمندی استکه همراه با علائمی از جمله: لرزش استراحتی، سفتی عضلات، کندی حرکات، مشکل در جابجایی و تعادل و ضعف عضلانیبخصوص عضلات بزرگ اندام تحتانی می باشد. این مشکلات جسمی منجر به ناامیدی، کاهش عملکردها و در نهایت کاهش کیفیتزندگی آنان می شود لذا با توجه به این موضوع برآن شدیم که مطالعه ای با هدف بررسی تاثیر آب درمانی در تعادل بیمارانپارکینسون انجام دهیم. مواد و روش ها: این مقاله مروری با جستجو در موتور جستجوی google scholar و پایگاه های اطلاعاتی PubMed, Sid ،magiran و iranmedex، علم نت با کلید واژه های آب درمانی،تعادل، پارکینسون و معادل انگلیسی آن ها طی سال های 1990 تا 2018 انجام شد. در این مطالعه از مقالات مداخله ای استفاده شده است. یافته ها: نتایج مطالعات مختلف نشان می دهد که آب درمانی با تمرینات قدرتی، تمرینات تعادلی، تمرینات کششی و ریلکسیشن و تمرینات جهت افزایش ظرفیت قلبی-تنفسی بر روی بیماران پارکینسون در کاهش درد، ارتقا حس عمقی مفاصل، افزایش انعطافپذیری و دامنه حرکتی اندام ها و تسهیل حرکت اندام ها تاثیر مثبت دارد. نتایج مطالعات درخصوص آب درمانی در افزایش اعتمادبه نفس و کاهش خطر سقوط معنادار بود. همچنین آب درمانی بر بهبود سطح کیفیت زندگی بیماران در بعد جسمی و روانی تاثیرمعناداری داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعات که نشاندهنده تاثیر مثبت آب درمانی در تعادل بیماران پارکینسون است بنظر میرسد کهاین برنامه تمرین در آب به علت ماهیت کم خطر وبا به چالش کشیدن سیستم تعادلی در کنار درمان دارویی می تواند مطلوبباشد و پیشنهاد می شود که در تحقیقات آینده تاثیر آن بر روی سایر بیماری ها بررسی گردد. البته قبل از تمرینات بیمار را باید ازنظر فیزیکی، روانی، درد و حساسیت گرمایی ارزیابی کرد.

آب درمانی، تعادل، پارکینسون