نازنین عابد - دکتری روان‎شناسی
شهلا پاکدامن - استادیار دانشگاه شهید بهشتی
محمدعلی مظاهری - استاد دانشگاه شهید بهشتی
محمود حیدری - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی

این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی بسته آموزشی گوش‎دادن احترام­آمیز به کودکان بر ارتقای بهزیستی روان­شناختی مادران انجام شد. 42 زوج مادر و کودک به صورت در دسترس از یک مرکز پیش­دبستانی شهر تهران انتخاب شدند. با استفاده از سیاهه رفتاری برای کودکان (آشنباخ و رسکورلا، 2001) و پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، 1979) برای مادران از نبود اختلال های روان­شناختی و رفتاری برای شرکت­کنندگان اطمینان حاصل شد و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. مادران هر دو گروه در سه مرحله پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری دو ماهه به مقیاس بهزیستی روان‎شناختی (واریک‎‎ادینبورو، 2008) پاسخ دادند. مادران گروه آزمایش تحت آموزش گوش دادن احترام­آمیز به کودکان و مادران گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری-مختلط (درون‎گروهی و بین‎گروهی) نشان داد که نمره‎های بهزیستی روان‎شناختی گروه آزمایش و گواه در مرحله پیش­آزمون تفاوت چندانی نداشت اما پس از مداخله نمره‎های گروه آزمایش در پس­آزمون به طور معناداری افزایش یافت و در پیگیری دوماهه نیز همچنان بالا بود. بنابراین می‎توان از مداخله‎های متمرکز بر ارتباط مادر-کودک به خصوص در زمینه گوش‎دادن موثر به کودکان برای ارتقای سطح بهزیستی روان‎شناختی مادران سود جست و از بروز برخی از اختلال‎های آتی پیشگیری کرد.  

بهزیستی روان­شناختی, ارتباط مادر-کودک, بسته آموزشی گوش دادن احترام­آمیز به کودکان