مصطفی تیزقدم غازانی - دکترای مهندسی محیط زیست- آب و فاضلاب، دانشگاه شهید بهشتی، تهران- ایران
غلامعلی حقیقت - دانشجوی دکترای مهندسی محیط زیست- آب و فاضلاب، دانشگاه شهید بهشتی، تهران-ایران و مربی هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، کرمان- ایران
حمیده کمالی - کارشناس مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، کرمان- ایران

آب منبع حیاتی برای هر پدیده زیستی و انسانی و یکی از منابع مهم پایه برای توسعه کشورهاست. یکی از اماکن خدمات عمومی پر مصرف آب، بیمارستان ها وبخصوص بخش دیالیز آن می باشد. با این تصور که هر گونه فاضلاب خروجی از هر نقطه بیمارستان آلوده است، به فاضلاب رو هدایت می شود. تصفیه خانه بخش دیالیز از چند دستگاه از جمله فیلتر کربن فعال، سختی گیر، اسمز معکوس، مخزن ذخیره و ... تشکیل شده است. در نمونه برداری برای آزمایش روی نمونه ها ، ورودی تصفیه خانه، خروجی بعد از واحد های کربن فعال، سختی گیر و دستگاه اسمز معکوس(پساب شور و آب تصفیه شده)، و نهایتا خروجی پساب ماشین های دیالیز به عنوان نقاط نمونه برداری انتخاب گردیده است. با توجه به نتایج آزمایشات میکروبی و شیمیایی که صورت پذیرفت، ماهیانه نزدیک به 210 مترمکعب پسابی که نیاز به هیچ تصفیه ای ندارد، در حد استاندارد مصرف شرب و آبیاری بوده و در واحدها ازجمله رختشویخانه، استحمام، فلاش تانک، شستشوی کف و آبیاری فضای سبز بیمارستان مستقیما قابل استفاده می باشد. طبعا به همین مقدار صرفه جویی در مصرف آب سایر بخشهای بیمارستان صورت می گیرد.

دیالیز، اسمز معکوس، بازیابی پساب، مرکز آموزشی درمانی