محمد قربانیان فر - دانشجو، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مهدی مشکور - استادیار، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
تقی طبرسا - استاد، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
حسین یوسفی - استادیار، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

نانو سلولز به سبب ارائه ویژگی های منحصر به فرد نظیر خواص مکانیکی ویژه بالا، ضریب انبساط حرارتی جزئی، زیست پایه، زیست سازگار و زیست تجدیدپذیر بودن، فراوانی و امکان اصلاح ساختار شیمیایی متناسب با هدف استفاده، به ماده ای جداب برای بسیاری از برنامه های کاربردی بدل شده است. نانو الیاف سلولز پتانسیل بالایی برای استفاده در بسیاری از زمینه هایی مختلف به خصوص به عنوان فاز تقویت کننده در نانو کامپوزیت های ماتریس پلیمری دارند. در این میان پلی وینیل الکل (PVA)، به عنوان پلیمری سنتزی قطبی با بیشترین حجم تولید جهانی، به سبب ویژگی هایی مانند محلول بودن در آب، نیمه رسانایی، تجزیه پذیری، غیر رسمی و سازگاری با محیط زیست در طیف گسترده ای از برنامه های تحقیقاتی صنعتی و پزشکی مرتبط با نانو الیاف سلولزی مورد توجه واقع شده است. استفاده از نانو الیاف سلولزی به همراه ماتریس پلیمری پلی وینیل الکل، سبب بهبود خواص مکانیکی و حرارتی فیلم های پلمیری کامپوزیتی حاصل می شود. روش های متفاوت تولید نانو کامپوزیت های پلی وینیل الکل/سلولز در حال توسعه است. در این مقاله، روش های تولید و کاربرد نانو کامپوزیت های پلی ینیل الکل/سلولز مورد بررسی قرار می گیرند.

تولید، کاربرد، نانوکامپوزیت، نانوسلولز، پلیوینی الکل