مهدیه سعادت فومنی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی محیط زیست، دانشکده محیط زیست. دانشگاه تهران
بهرام ملک محمدی - دانشیار گروه برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست. دانشگاه تهران
اسماعیل صالحی - دانشیار گروه برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشکده محیط زیست. دانشگاه تهران

امروزه مدیریت رواناب های سطحی و استفاده مجدد از پساب، از دغدغه های اصلی مدیران و طراحان شهری است. رویکرد LID-BMP به دنبال توسعه دوست دار طبیعت برای مدیریت آب های سطحی است. به کارگیری این روش ها علاوه بر امکان استفاده مجدد از رواناب در مصارف غیرآشامیدنی نظیر مصارف کشاورزی و صنعتی، آلودگی زیست محیطی واردشده به خاک و منابع آب زیرزمینی را نیز کاهش خواهد داد. استفاده مجدد از رواناب ها و تلاش به منظور بازچرخانی آب جزء اهداف توسعه شهر تهران محسوب می شود. در این تحقیق ابتدا حجم رواناب و مناطق مستعد سیل خیزی در مقیاس کلان برای منطقه یک شهرداری تهران به روش شماره منحنی و با توجه به کاربری زمین تعیین شد. سپس با استفاده از خطوط توپوگرافی، رودخانه های منطقه، حجم رواناب و گره های تجمعی، حوضه آبخیز رود دره دربند محصور در منطقه یک تهران به عنوان مقیاس خرد مشخص می شود. درنهایت با استفاده از منطق فازی و تحلیل سلسله مراتبی در محیط نرم افزار GIS، مکان های بهینه برای سیستم های سلول ماند بیولوژیکی تعیین شده و با درنظرگرفتن کانال های جمع آوری رواناب موجود، در مجموع 23/12319 مترمربع برای تعبیه این سیستم ها جانمایی و پیشنهاد می شود. نتایج تحلیل حساسیت به روش حذف پارامتر نشان داد که پارامتر کاربری اراضی، بیشترین اهمیت و تاثیر را در انتخاب مکان های مناسب برای تعبیه و استقرار این سیستم ها دارد؛ بنابراین، توجه ویژه به کاربری زمین در مدیریت رواناب مناطق توسعه یافته شهری ضروری و مورد انتظار است.

رواناب شهری, روش های نوین مدیریتی, منطق فازی, سلول ماند بیولوژیکی