ابوالفضل رحمانی ثانی - دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
احمد حسینی بنده قرائی - پژوهشگر گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی کاشمر،کاشمر، ایران
مهسا نعیمی - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
آمنه نویدزاده - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران

زمینه و هدف: آنتی بیوتیک ها از آلاینده­هایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط می تواند مشکلات زیست محیطی جدی را به وجود آورد.  مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلول­های آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت. مواد و روش ها:در این پژوهش تجربی- مشاهده ای تاثیر پارامترهای مختلفی از قبیل pH، زمان، دوزهای مختلف نانولوله و همچنین غلظت های مختلف سولفا دی متوکسین مورد بررسی قرار گرفت. تمام آزمایشات در یک راکتور 100 میلی­لیتری، در دمای آزمایشگاه (oC 24 ±2) با استفاده از همزن مغناطیسی با سرعت rpm 350 انجام گرفت. یافته ها: حداکثر راندمان حذف در 6=pH، دوز جاذب 0/04g، زمان تماس 30min و غلظت اولیه 20mg/L بود که 94/5 به دست آمد. یافته­ها نشان داد که ظرفیت جذب با افزایشpH  افزایش می­یابد و در 6=pH به حداکثر مقدار خود می­رسد و سپس مجددا کاهش پیدا می­کند. میزان حذف با افزایش دوز نانولوله افزایش یافته و برای غلظت 100mg/L و حجم 50mL، دوز 0/04g بهینه است. میزان جذب با افزایش زمان تماس افزایش یافته و حداکثر جذب در زمان تماس 30min اتفاق می­افتد. جذب آنتی بیوتیک سولفا دی متوکسین از مدل ایزوترم لانگمویر (0/9800=R2) و سینیتیک درجه دوم کاذب (09937=R2) پیروی می­کند. نتیجه گیری:نانولوله­های کربنی به دلیل داشتن خصوصیاتی نظیر مساحت سطحی بالا، پتانسیل زیادی در حذف سولفا دی ­متوکسین از محلول آبی دارند.

کلید واژه: سولفا دی متوکسین, آلاینده های دارویی, محلول آبی, نانو لوله های کربنی, جذب