محمد مجتبی زاده - استادیار گروه برنامه ریزی علوم اداری و مدیریت، داننشکده علوم انسانی واحد خدابنده، دانشگاه آزاد اسلامی، خدابنده، ایران
عباس عباس پور - ستاد دانشگاه علامه طاطبائی- دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی
حسن ملکی - استاد دانشگاه علامه طباطبائی- دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی
مقصود فراست خواه - دانشیار موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر در الگوی اعتبارسنجی و تضمین کیفیت نظام آموزش عالی ایران است. در این تحقیق روش تحقیق کیفی از طریق نظریه زمینه ای انجام شده است. جامعه آماری پژوهش خبرگان آموزش عالی بودند، که 36 نفر به صورت نمونه گیری هدف مند جهت مصاحبه نیمه ساختارمند انتخاب شدند. در کنار مصاحبه، از سه منبع دیگر نیز برای گردآوری داده های پژوهش استفاده شد، که عبارت اند از، مشاهده، یادداشت برداری و اسناد. به همین منظور، داده های حاصل از مصاحبه ها، مشاهدات، یادداشت ها و اسناد به داده های متنی تبدیل شد. پس از آن، ابتدا به کدگذاری باز، سپس، به کدگذاری محوری و انتخابی اقدام شد. در مرحله کدگذاری محوری، 25 مقوله هسته ای تعیین شدند. در مرحله ی کدگذاری انتخابی، تمام مقوله های عمده و مقوله های هسته ای برحسب ویژگی های شرایطی، تعاملی/فرایندی و پیامدی طبقه بندی شدند. در پایان، مقوله ی گفتمان کیفیت، بیم و امید، به عنوان اصلی ترین و نهایی ترین مقوله ی هسته ای انتخاب شد و برحسب ویژگی هایش بسط داده شد. سپس، مقولات دیگر در قالب الگوی پارادایمی با این مقوله مرتبط شد.

اعتبارسنجی, تضمین کیفیت, دانشگاه, آموزش عالی نظریه ی زمینه ای