میثم پورطاهری - دانشگاه زابل، دانشکده کشاورزی، گروه علوم دامی
مهران مهری - دانشگاه زابل - تخصص: تغذیه طیور
فرزاد باقرزاده کاسمانی - دانشیار، دانشگاه زابل، تخصص: تغذیه طیور/افزودنی ها/ مایکوتوکسین ها
محمود قزاقی - دانشگاه زابل، گروه علوم دامی

به منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافت­ها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیره­های­ پایه مکمل شده با سطوح 60، 90 و120 میلی­گرم در کیلوگرم سولفات، کیلات و نانو آهن بودند. پرندگانی که با مقدار 120 میلی گرم در کیلوگرم کیلات آهن تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتری نسبت به گروه های شاهد، 60 و 120 میلی گرم سولفات داشتند )05/0> (P. تغذیه 90 و 120 میلی­گرم نانو آهن باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروه های شاهد، سولفات و 60 میلی گرم کیلات آهن شد )05/0> (P. پرندگانی که با 90 و  120 میلی گرم در کیلوگرم کیلات و 120 میلی گرم نانو آهن تغذیه شدند، دارای آهن بیشتری در گوشت سینه نسبت به گروه­های سولفات و شاهد بودند )05/0> (P. گروه 120 میلی گرم در کیلوگرم کیلات آهن ظرفیت نگهداری آب بیشتری را نسبت به تیمارهای شاهد، 60 و 90 میلی گرم سولفات، 60 میلی گرم کیلات و 90 میلی گرم نانو آهن و مقدار مالون دی آلدهید کمتر از گروه شاهد و 60 میلی گرم سولفات آهن داشت )05/0> (P. گروه 120 میلی­گرم نانو آهن، میزان آهن کبد و سرم خون بیشتر و افت ناشی از پخت کمتر در مقایسه با تیمار شاهد داشت )05/0> (P. در پژوهش حاضر، اشکال و سطوح مختلف آهن، بر پارامترهای مورد بررسی، اثر متغیری داشتند. 

بلدرچین, کیفیت گوشت, کیلات, منابع آهن, نانو