رضا پاشا - عضو هیات علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، ایران

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش اصلاح رفتار مادران بر میزان رفتارهای نامطلوب کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه بود. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری همه مادرانی بودند که دارای فرزند 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه بودند و به مرکز درمانی سینا در شهر دزفول مراجعه کرده بودند. نمونه 24 نفر از مادران این جامعه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و گواه (12 نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شامل 5 مقیاس درجه بندی اختلال کاستی توجه و بیش فعالی از نگاه والدین کانرز (1990) بود. ابتدا برای هر دو گروه پیش آزمون برگزار شد. سپس گروه آزمایش در 10 جلسه و هر جلسه یک ساعت آموزش دیدند، آنگاه پس آزمون به عمل آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد مشکلات رفتار مخالفت جویانه و همچنین بیش فعالی کودکان کاهش یافته است (05/0P<)، اما در خرده مقیاس های کاستی توجه و مشکلات شناختی/توجهی، تغییر معناداری ایجاد نشده است.

اختلال بیش فعالی/ نقص توجه, آموزش اصلاح رفتار والدین, مخالفت جوبی