بهاره عبدالمالکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نوشین پیمان - دکترای تخصصی آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
حبیب الله اسماعیلی - دکترای تخصصی آمار، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی، مشهد، ایران

زمینه و هدف: سوادسلامت یکی از مولفه های اجتماعی سلامت است که نقش حیاتی در آموزش بهداشت و ارتقای سلامت داشته­است. عدم آگاهی زنان و پایین بودن سواد­سلامت و همچنین توانمندی آن­ها نسبت به مدیریت یائسگی و عوارض آن سبب کاهش کیفیت زندگی زنان یائسه می­گردد. کلید حل این مشکل تنها در آموزش زنان با شیوه ­های مناسب یادگیری است. با توجه به اهمیت آن، این پژوهش با هدف تعیین سواد ­سلامت در بین زنان یائسه مشهد انجام ­شد. مواد و روش­ها: این پژوهش یک مطالعه­ توصیفی تحلیلی ­است. جامعه آماری را 425 نفر از زنان یائسه 65-45ساله تشکیل­دادند. روش نمونه­گیری به شکل خوشه­ای انجام ­شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه­های دموگرافیک زمینه ای و فرم کوتاه سواد­ سلامت بالغین ­بود. نتایج به­دست آمده با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنف و آزمون­های همبستگی و کای­دو در نرم­افزار SPSS_24 انجام شد. یافته­ها:میانگین سواد­سلامت بین گروه هدف 20/69±54/06 از100 بود که معادل سطح مرزی می­شود. در این پژوهش 47/8 درصد افراد سطح ناکافی، 17/2 درصد سطح مرزی و 35/1 درصد سطح کافی از سواد­ سلامت برخوردار بودند. نتیجه گیری: نمره کلی سواد ­سلامت در جمعیت نمونه بیانگر آن است که درصد بالایی از زنان سواد ­سلامت ناکافی دارند و خواهان استفاده از شیوه­های آموزشی برای رویارویی بهتر با این شرایط می­باشند. باید اشاره شود زنان نیازمند اطلاعاتی هستند تا بتوانند قضاوت کنند که آیا علائم آن­ها نیاز به درمان دارد یا خیر و چگونه مراقبتهای پزشکی را پیگیری کنند. در این راستا آگاه­سازی این گروه در مورد یائسگی و عوارض آن نیازمند مداخلات اساسی می­باشد.

سواد سلامت, یائسگی, آموزش, سلامت و زنان