در سال های اولیه توسعه کشاورزی ارگانیک، اکثر محصولات در همان منطقه تولیدی مصرف می شد. در حقیقت، تازگی و فروش مستقیم از ویژگی های کشاورزی ارگانیک بود. در آن سال ها مرسوم بود که خریداران، در تماس مستقیم با کشاورزان بودند و یا این که از واسطه ها اطمینان کافی داشتند. با توسعه بیشتر کشاورزی ارگانیک در دهه ۱۹۷۰ زنجیره طولانی تری ایجاد شد. به این صورت که یک محصول ارگانیک مراحل زیادی را طی می کرد و ممکن بود کیلومتر ها دورتر، مصرف شود. در این شرایط، مشتری نیاز به وسیله ای داشت که نشان دهد، محصول مزبور واقعا ارگانیک است و کشاورز نیز نیاز به راهی داشت تا اثبات کند که محصولش، ارگانیک است. در تولید بذر ارگانیک استانداردهایی وجود دارد، از جمله بازرسی های مزرعه، ادوات، عملیات تولید و فرآوری بذر، بررسی خطرات آلودگی بذر و بررسی حواشی و مزارع اطراف. در تولید بذر ارگانیک باید به تمام جوانب توجه داشت. علاوه بر این، باید منابع بذری مزرعه، مدیریت نهاده ها، تولید و نگهداری کمپوست و انتقال و فروش را نظارت و بررسی کرد. بایستی به تاریخچه استفاده از زمین، نقشه مزرعه، تناوب، اصلاح کننده های خاک و منابع تغذیه خاک توجه داشت، آلودگی های مزرعه ای و آلودگی در حین فروش را مد نظر قرار داد. تقاضا برای بذرهای ارگانیک، در حال افزایش است. تولید بذر ارگانیک از یک سو و برابری آن با استانداردهای گواهی بذر از سوی دیگر، همواره چالش هایی برای تولیدکنندگان بذر به وجود آورده است. سیستم های متداول تولید بذر مبتنی بر استفاده از کودها و علف کش ها در مراحل مختلف اند تا از سویی کیفیت بذر، بالا باشد و جمعیت علف های هرز کاهش یابد و از طرف دیگر، هزینه های بوجاری بذر کاهش پیدا کند. بنابراین در تولید بذرهای ارگانیک، کنترل علف های هرز و تکنیک های تغذیه خاک از اهمیت خاصی برخوردار است. همین طور، روش به کار رفته باید اقتصادی و بذر، کیفیت و خلوص بالایی داشته باشد. از همه مهم تر اینکه بذر به مقدار کافی در اختیار کشاورز قرار گیرد. اکثر این موارد بستگی به استقرار مناسب گیاه بذری، کنترل علف های هرز، سطوح مناسب عناصر غذایی و نیز برداشت و بوجاری به موقع بذر دارد