فریده دیبائی - مرکز آمار ایران

شاخص "متوسط نفر در اتاق" یکی از معیارها اندازه‌گیری کافی بودن مسکن است این شاخص که نسبت تعداد افراد به تعداد اتاقها را نشان می‌دهد در شکل فعلی خود دارای نارسائیهایی است از جمله اینکه عامل بعد و ساخت خانوار در آن نادیده گرفته می‌شود. در این مقاله با استفاده از ضریب جینی (شاخص نابرابری توزیع درآمد)، شاخص مورد بحث تعدیل شده و با دو فرض متفاوت با استفاده از اطلاعات حاصل از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1365، برای مناطق شهری استانهای کشور محاسبه شده است. در حالت اول، فرض شده است که توزیع متعادل اتاقها بین افراد خانوار زمانی حاصل می‌شود که برای هر نفر یک اتاق در نظر گرفته شود. در حالت دوم 2/1 تعداد اتاق‌های مورد نیاز خانوارد مورد توجه قرار گرفته و فرض شده است که با افزایش بعد خانوار تعداد اتاقهای مورد نیاز خانوار متناسب با آن افزایش نمی‌یابد بلکه شدت افزایش آن کمتر از شدت افزایش بعد خانوار است. پس از انجام محاسبات برای دو حالت فوق نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که در حالت اول شاخص متوسط نفر در اتاق برای مناطق شهری کل کشور 6/1 و شاخص تعدیل شده آن 4/2 است و در حالت دوم بترتیب 38/1 و 9/1 است.