غلام رضا مست علی پارسا - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائی
حمیدرضا حافظیان - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائی

امیرخسرو دهلوی، طوطی زبان­آور هند، از شاعران بنام پارسی­گوی (651 هند- 725دهلی) است، شکی نیست که بزرگ­ترین شاعر شبه قاره هند امیرخسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده­اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن به شمار می­رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپ­های تهران م. درویش و سعید نفیسی مورد عنایت اقبال صلاح­الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، محمد روشن همان کار اقبال صلاح­الدین را با ویراست جزئی به چاپ رسانید. این تصحیح که امروزه به عنوان منبع پژوهش پژوهشگران مورد استفاده است، خطاهایی درکتابت و اشکالات اساسی کوچک و بزرگی دارد که پس از بررسی ژرف در دیوان و تطبیق با نسخه­های بسیار معتبر، بازنگری و تصحیح دوباره آن ضروری به نظر می­رسد. در این پژوهش نمونه هایی از این گونه اشکالات همراه با ابیات و اشعار نویافته نمایانده شده است.      

نسخه خطی, اشعار نو یافته, امیرخسرو دهلوی, تصحیح