فریبا فتحی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته بیماری شناسی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر رفسنجان
روح الله صابری ریسه - دانشیار، گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر رفسنجان
محمد مرادی - استادیار پژوهشکده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی رفسنجان، ایران

استفاده از باکتری های پروبیوتیک گیاهی با قابلیت القای تحمل به خشکی در گیاهان یکی از رهیافت های موثر جهت کاهش خسارت تنش خشکی می باشد. در این تحقیق تاثیر چهار استرین باکتریایی از جنس سودوموناس (T17-4، VUPF5، 428، CHA0) روی مقاومت نهال های پسته دو رقم سرخس و بادامی ریز زرند به تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش در قالب یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی به اجرا درآمد. جهت بررسی کارایی باکتری ها در کاهش تنش خشکی، پارامترهایی همچون پرولین، قند، کلروفیل a، کلروفیل b، عناصر روی، آهن و فسفر ریشه و ساقه و فاکتورهای رشدی گیاه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب افزایش میزان پرولین و قند هم در نهال های مایه زنی شده با جدایه های باکتریایی و هم در نهال های بدون مایه زنی گردید با این تفاوت که این افزایش در نهال های مایه زنی شده بیشتر بود. همچنین تنش خشکی موجب کاهش میزان رنگیزه های گیاهی، عناصر و فاکتورهای رشدی گیاه گردید اما این کاهش در گیاهان مایه زنی شده کمتر بود. نتایج همچنین نشان داد که ارقام مختلف پاسخ متفاوتی به تنش خشکی نشان دادند به طوری که رقم سرخس نسبت به رقم بادامی از حساسیت بالاتری برخوردار بود.

استرین های سودوموناس, بادامی ریز زرند, پسته, تنش خشکی, سرخس