طاهره عطایی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان ایران
مصطفی سالاری - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی ، زاهدان – ایران.

سعدی شاعری است که آثارش آیینه والای شخصیت، سیرت وسلوک اوست. سخنوری استاد که هرچه در خاطرش نقش می بندد در آیینه سخنش جلوه گر می شود. با کلام شیرین خود ذهن و زبان همه را خوانده و مناسب حال ایشان سخن می راند. اندیشه شاعرانه بسیار نیرومندش مزیتی است که باعث شده کلیت است تفکر و جهان نگری اش از لحاظ قدرت، عمق، جامعیت و انسجام در بالاترین سطح قرارگیرد. شکر و جلوه های آن که یکی از خصوصیات انسانی است که در اشعار نغز سعدی به فراوانی دیده می شود . گاهی شکرو گاهی شکایت از معشوق، پارادوکسی در کلامش ایجاد می کندکه تحسین برانگیز است. در این مقاله سعی شده است به طور مختصربه بررسی شکر و جلوه های آن در غزلیات سعدی پرداخته و آن را تحلیل نماییم.

شعرفارسی ، غزل ، شکر ، سعدی