پروانه داشاب - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه خلیج فارس بوشهر
حدیثه متولی - دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار
مسعود باوان پوری - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

شعر معمولا زاده تجربیات شاعر است. و این تجربیات در عالم خارج رخ میدهد که خواه یا ناخواه حواس پنجگانه در گیر هستند و شاعر به کمک هنر خاص خود این تجربیات تلخ یا شیرین را از رهگذر حواس و آمیختگی آنها با یک دیگر در قالب های مختلف ادبی مثل استعاره، تشبیه، کنایه، مجاز یا پارادوکس و... به مخاطب ارائه میدهد. راز زیبایی شعر در این است که شاعر با ترکیب های نامانوس هیئتی نا آشنا در ذهن مخاطب پدید می آورد که ذهن او را به تلاش وا میدارد و یکی از راه های خلق این تراکیب غریب و نامانوس آمیختن حواس با یکدیگر است. و صلاح عبدالصبور از حس آمیزی برای تصویر آفرینی، انتقال معنی و برانگیختن مخاطب و همچنین خلق صورت های تازه بهره برده است . آمیزش دو حس بینایی- چشایی در شعر این شاعر بیشترین بسامد را دارد. ما در پژوهش پیش رو به بررسی دقیق این آرایه ادبی خواهیم پرداخت.

شعر عربی معاصر، صنایع ادبی، حس آمیزی، صلاح عبدالصبور