مریم رئیسی - رنگ و روکش های سطح، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
سید مجتبی میرعابدینی - گروه رنگ و روکش های سطح، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی

معمولا تجهیزات و قطعاتی که در معرض ارتعاش و یا حرکت مداوم، مانند خودرو ها قراردارند، با مشکل شل و یا بازشدن اتصالات فلزی مواجه هستند که این موضوع سبب می شود اتصالات فلزی نتوانند عملکرد مناسبی داشته باشند و در نتیجه خسارات قابل توجهی ایجاد شود. یکی از روش های بهبود اتصالات فلزی، استفاده از چسب رزوه است که نه تنها از شل شدن اتصالات فلزی جلوگیری می کند بلکه با پر کردن فضای خالی میان اتصالات فلزی، مانع از نفوذ اکسیژن و رطوبت به داخل آن ها و تاخیر در بروز خوردگی می شود. این چسب ها اغلب حاوی میکروکپسول های پر شده با منومر های واکنش پذیر است که درون یک سامانه معمولا گرمانرم، پخش شده است. در زمان تثبیت اتصال و در اثر اعمال نیروی مکانیکی ناشی از بستن مهره بر روی پیچ آغشته به چسب رزوه، جداره میکروکپسول ها باز و مواد فعال در فضای خالی بین پیچ و مهره رها شده و با انجام واکنش های شیمیایی، اتصال بین پیچ و مهره محکم می شود. بدین ترتیب اجزای چسب تا زمان استفاده و انبارداری پایدار بوده و در زمان مناسب موجب افزایش استحکام چسبندگی بین اجزای اتصالات می شود. در این مقاله انواع چسب رزوه با تاکید بر استفاده از میکروکپسول ها معرفی و بررسی می شود.

چسب رزوه, چسب بی هوازی, چسب هوازی, میکروکپسوله کردن, پلیمریزاسیون درجا, چسبندگی