مهرشاد طولابی نژاد - دانشجوی دکترای جغرافیا وبرنامه ریزی روستای، گروه جغرافیا،دانشکده جغرافیا وبرنامه ریزی محیطی،دانشگاه سیستان وبلوچستان
سیروس قنبری - استادیار گروه جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی،گروه جغرافیا،دانشکده جغرافیا وبرنامه ریزی محیطی،دانشگاه سیستان وبلوچستان
فاطمه دوستی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی گردشگری،گروه جغرافیا،دانشکده جغرافیا وبرنامه ریزی محیطی،دانشگاه سیستان وبلوچستان
مهدی براهوئی اول - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی،گروه جغرافیا،دانشکده جغرافیا وبرنامه ریزی محیطی،دانشگاه سیستان وبلوچستان

استفاده از شیوه­های مدیریت زمین می­تواند باعث کاهش فرسایش خاک، افزایش بهره­وری زمین­های کشاورزی و به­تبع آن افزایش تولیدات کشاورزی ­گردد. با این­حال عوامل مختلفی مانند فیزیکی، فنی، اقتصادی و اجتماعی تصمیم کشاورزان برای استفاده از شیوه­های مدیریت پایدار زمین را تحت تاثیر قرار می­دهند. در تحقیق حاضر، با توجه به ظرفیت مالی و منابع انسانی به بررسی عوامل مهم اقتصادی و اجتماعی موثر بر استفاده از شیوه­های مدیریت زمین­های کشاورزی توسط کشاورزان در مناطق کوهستانی پرداخته شد. جامعه آماری شامل خانوارهای کشاورز است (514N=). با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه­گیری تصادفی ساده 200 خانوار به­عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار گردآوری داده­ها پرسش­نامه بود. برای تحلیل داده­ها و به­منظور استخراج عوامل ناشی از دوران ماتریس، از تحلیل عاملی اکتشافی(EFA) استفاده شد. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که از میان هشت عامل مشخص­شده به­وسیله تحلیل عاملی، چهار عامل به­طور قابل توجهی انجام شیوه­های مدیریت­ پایدار زمین را تحت تاثیر قرار داده­است: 1) دسترسی بهره­برداران به خدمات پشتیبانی؛ 2) جایگاه و موقعیت خانوادگی؛ 3) تجربه و مدیریت مشارکتی؛ و 4) درآمد خانوار از فروش محصولات. لذا به­منظور افزایش سرمایه­گذاری باید خدمات حمایتی بیشتری در اختیار کشاورزان (به­خصوص اعتبارات خرد) قرارگیرد، هم­چنین اقدامات لازم جهت مشارکت بیشتر در زمینه مدیریت پایدار زمین (به­عنوان مثال، آموزش کشاورزان) انجام­گیرد.

عوامل اقتصادی و اجتماعی, کشاورزی پایدار, مدیریت پایدار زمین