محمود توکلی - استادیار گروه معماری و شهرسازی دانشگاه طبری بابل
سید علی نبوی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه طبری،

اهمیت فضاهای سبز شهری به عنوان عرصه های عمومی در الگوهای نوین زندگی شهری و نقش مهم این فضاها در نظام کاربری زمین، ایجاد فضاهایی جهت گذران اوقات فراغت برای شهروندان، کاهش میزان آلودگی های محیطی و ایجاد رابطه-ای قوی تر، میان آنان با محیط شهری واضح و مشخص است. شهرها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری پیکره شهر ها در متابولیسم آن ها؛ به خصوص برای کودکان، نقش اساسی را دارا می باشد، که کمبود آن ها می تواند اختلالات جدی را در حیات شهرها به وجود آورد. وجود احجام و فضاهای سبز شهری طراحی شده مناسب با ابعاد وجودی کودک می تواند نقش بهترین استاد را برای تجربه کردن و آموختن زندگی داشته باشد. این فضاها پایه مناسبی برای شکل گیری ساختار اجتماعی آینده سازان جامعه خواهد بود. از اهداف این مقاله، ارزیابی کیفی و تدوین نقش فضای سبز در بهبود زندگی و ایجاد آرامش خاطر در کودکان است. این مقاله برگرفته از طرح پژوهشی است که در روند انجام آن با تکیه بر مبانی نظری و تئوری های ارائه شده در مورد پارک های شهری و با مقایسه و بررسی کلی وضعیت سه نمونه پارک در شهرستان فریدونکنار، در مقیاس واحد همسایگی با انتخاب معیارهای تعیین کننده مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع مطالعه کتابخانه ای و میدانی، توصیفی و تحلیلی می باشد. نتایج حاصل در دو بخش کمی و کیفی ارائه گردیدند و بیانگر آن هستند که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند و مهم ترین اثر فضای سبز در شهرها کارکردهای محیط زیستی با بازدهی اکولوژیکی آن هاست که شهرها را برای زیستن مساعد می سازد و با آثار مخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله می کند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان می شود. اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید.

فضای سبز، محیط زیست، پارک واحد همسایگی، کودک، فریدون کنار، پایداری، اکوسیستم.