میترا رضایی

صفت های فعلی در اوستا دو نوع مفعولی و فاعلی هستند که تعدادی از بن ماضی و مضارع وتعدادی از ریشه ساخته می-شوند، این صفت ها در جمله نقش های مختلفی می پذیرند که تشخیص درست آن برای ترجمه ی متون باستانی اهمیت بسیار دارد. در این صفت های فعلی با توجه به نقشی که می پذیرند، حرف ربطی مستتر است که تشخیص درست آن می-تواند در ترجمه ی بهتر و روان تر تاثیرگذار باشد. این صفت ها پنج نقش می پذیرند: صفت، صفت حالیه، گروه وصفی، فعل جمله ی پایه، فعل جمله ی پیرو. در این پژوهش علاوه بر توضیح درمورد روش ساخت انواع صفت های فعلی در دستورزبان اوستایی، به نقش های مختلفی که این صفت ها در جمله می پذیرند اشاره شده است؛ همچنین ضمن مشخص کردن صفت-های فعلی متن مهریشت اوستا، نقش آن ها مشخص شده و ترجمه ی فارسی آن ها نیز آورده شده است. چون مهریشت دومین یشت مفصل اوستا است و یشت ها بندهای مشترک دارند، این بررسی می تواند برای ترجمه ی فارسی یشت های دیگر اوستا نیز راه گشا باشد. در این مقاله نکاتی برای رسیدن به ترجمه ی دقیق و جامع بیان شده است که تاکنون به صورت مدون و کامل انجام نشده است؛ در این راستا ، علاوه بر کتاب های مربوط به دستورزبان اوستایی، به دلیل شباهت های دستوری و کمبود منابع دستور زبان اوستایی از کتاب های دستور زبان فارسی امروز و فارسی باستان و دستور زبان سنسکریت نیز استفاده شده است.

اوستا، مهریشت، صفت های فعلی