محمد پوته ریگی - دانشجوی ارشد دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمدجواد امیری - استاد یار دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران.
علی محمدی - دانشجوی ارشد دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

امروزه گردشگری به عنوان بزرگترین و پیچیده ترین صنعت دنیا به شمار می رود. تنوع ابعاد و پیچیدگی های صنعت گردشگری متناسب با مناطق جغرافیایی، زمینه های ویژه ای برای برنامه ریزی و مدیریت گردشگری می طلبد. زیرا با استفاده از ظرفیت های طبیعی و فرهنگی موجود در نواحی روستایی می تواند نقش مهمی در تجدید حیات روستا، ایجاد اشتغال و درآمد برای روستاییان، حفاظت از میراث طبیعی، تاریخی و فرهنگی و در نهایت توسعه یکپارچه و پایدار روستایی داشته باشد. گردشگری جوامع محلی یا گردشگری روستایی جزئی از صنعت گردشگری به حساب می آید تا برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی مزیت ها و محدودیت های نقش موثری در توسعه پایدار مناطق جوامع محلی و روستایی و به تبع آن، توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصادی محلی بر عهده داشته است. در این پژوهش به بررسی رویکرد توسعه گردشگری پایدار به صورت همکاری با جوامع محلی و تبعات آن پرداخته شده است، روش تحقیق به کاربرده شده در این تحقیق، کتابخانه ای می باشد و نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که برای رسیدن به گردشگری پایدار نقش جوامع محلی ضروری می باشد؛ وجوامع محلی در این امر دخالت داده که در این صورت به گردشگری پایدار و کاهش تعارضات محیط زیستی منجر شده و از سویی دیگر باعث تغییر شرایط و بهبود وضعیت زندگی از بسیاری جهات برای ساکنین منطقه می شود. در نتیجه با مشارکت جوامع محلی، گردشگری به عنوان راهکاری برای توسعه افراد بومی ایفای نقش می کند؛ بخاطر اینکه می توان به عنوان یک منبع مالی جدید، وضعیت اقتصادی مردم محلی را بهبود و همچنین راهکاری برای کاهش مهاجرت افراد بومی به سمت مناطق دیگر می شود.

گردشگری، توسعه پایدار، گردشگری پایدار، مشارکت، جوامع محلی